Dariusz Dziuruń (Nero) - gitara, kompozycje, chórki,

Janusz Stańczyk - gitara basowa,

Jacek Oskory (Cykor ) - perkusja,

Mariusz Koluch - śpiew, kompozycje, teksty.

W pierwszym okresie działalności podczas prób wokalnie w chórkach udzielał się także znany ustrzycki punk o pseudonimie Kojot. Autorem niemal połowy tekstów był Michał Broda, w owym czasie etatowy tekściarz KSU. Nie był to pierwszy zespół działający pod tą nazwą w Ustrzykach Dolnych. Kilka lat wcześniej, około 1982 roku powstała Sekcja U w składzie:

Krzysztof Potaczała - instrumenty klawiszowe, perkusja, śpiew,

Dariusz Dziuruń (Nero) - gitara,

Janusz Stańczyk - gitara basowa.

Po dwóch latach grupa się rozpadła, a w 1985 roku pod tym samym szyldem zreformowała się już w nowym składzie. Początkowo próby odbywały się w filii Ustrzyckiego Domu Kultury w Ustjanowej, dokąd należało dojechać ok. 5 kilometrów koleją, co było nie lada wyzwaniem dla tej mającej dość swobodne poczucie czasu ekipy. Sprzęt w sali prób składał się ze wzmacniaczy typu Eltron i mocno sfatygowanej perkusji, z niewiarygodnie wprost głośnym breakiem, skutecznie zagłuszającym resztę instrumentów. Grupa w owym czasie nie mogła niestety liczyć na możliwość odbywania prób w sali Ustrzyckiego Domu Kultury, co było dla każdego zespołu wielkim, rzadko spełniającym się marzeniem.

Styl muzyczny, w pierwszym okresie działalności opierał się na kompozycjach o punkowym rodowodzie, powoli ewoluując w stronę muzyki nowofalowej z ciekawszą i bardziej nasyconą harmonicznie fakturą wokalno-instrumentalną. Próby odbywały się rzadko, z powodu małej dostępności sprzętu nagłaśniającego, w związku z tym krótkie chwile twórczego uniesienia, przeplatane były dłuższymi okresami twórczego marazmu. W tym czasie większość grupy prowadziła dość hulaszczy tryb życia. Ten stan rzeczy utrzymał się do pierwszego koncertu we wrześniu 1986 roku w Ustrzyckim Domu Kultury. Zespół zaprezentował wówczas kilka utworów w punkowej stylistyce, które zyskały akceptację publiczności. Koncert spowodował wzrost zaangażowania członków zespołu w muzyczną działalność i zmianę miejsca prób.

Nero zaoferował swój pokój na pierwszym piętrze jego domu rodzinnego. Tam zespół używając pełnego zestawu perkusyjnego i wzmocnionych elektronicznie gitar, skutecznie zakłócał spokój pozostałym członkom rodziny Nera, cierpliwie znoszących dość duży hałas wytwarzany przez rockowy band. Styl zespołu w owym czasie ewoluował w stronę stylistyki nowofalowej, kompozycje ujawniały chęć twórczych poszukiwań nowego brzmienia i nowych harmonii. Podczas prób w domu Nera, zespół nabrał pewności siebie i opracował 11 kompozycji, dość odległych od powszechnego stylu jaki wówczas preferowali rockmani z Ustrzyk. Co ciekawe, jednym z pierwszych słuchaczy, nowego materiału była będąca wówczas w ciąży żona Janusza Stańczyka, Dorota. I nie jest to chyba przypadek, że syn Doroty i Janusza, urodzony kilka miesięcy później Marcin jest basistą, udzielającym się w różnych projektach muzycznych.

Po pewnym czasie pojawiła się możliwość odbywania przez zespół prób w Ustrzyckim Domu Kultury, na lepszym sprzęcie. Chłopcy z Sekcji U skwapliwie skorzystali z tej możliwości. Nic co dobre, nie trwa jednak wiecznie. Gdzieś na początku 1987 roku zespół musiał pogodzić się z faktem, że basistę Janusza Stańczyka powołano do odbycia służby wojskowej i potrzebny jest zastępca. Wybór padł na brata Nera – Klaudiusza, który w zabójczo ekspresowym tempie opanował partie basowe i zespół ponownie odzyskał utraconą stabilizację.

Pierwszy koncert w nowym składzie odbył się (w marcu lub kwietniu? A może w maju?) 1987 roku, ponownie w UDK i został bardzo życzliwie przyjęty przez ustrzycką publiczność. Podczas koncertu nie obyło się bez (na szczęście tylko słownych) utarczek pomiędzy braćmi, którzy, co nie było tajemnicą pozostawali od jakiegoś czasu w konflikcie, objawiającym się dość często podczas prób, wymianą niecenzuralnych uwag na tematy osobiste.

Udany koncert i życzliwe przyjęcie słuchaczy dodało członkom Sekcji U nowej, pozytywnej energii. Pojawił się pomysł , aby nagrać kasetę demo. Dzięki osobistemu zaangażowaniu Zdzisława Adamiaka i Adama Michny, pracowników Ustrzyckiego Domu Kultury zarejestrowano materiał, jak na owe czasy całkiem niezłej jakości, który jest jedynym dokumentem dźwiękowym pozostałym po Sekcji U w tym składzie. Zespół zgłosił także chęć występu na festiwalu Mokotowska Jesień Muzyczna w Warszawie, wysyłając kasetę z nagraniami i otrzymał zaproszenie do wzięcia udziału w konkursie dla młodych zespołów. Jednak z różnych, można rzec dość błahych przyczyn, na nim się nie pojawił. Planowano także inny koncert z udziałem zespołu, który miał odbyć się w rzeszowskim klubie „Pod Przewiązką” . Koncert okazał się wielką mistyfikacją, a organizator (jak się później okazało, nie był wcale związany z klubem) kłamcą i hochsztaplerem.

Ten niefortunny splot okoliczności przyczynił się do obniżenia nastrojów i zespół przestał właściwie grać, próby odbywały się okazjonalnie, członkowie grupy zajęli się swoimi prywatnymi sprawami i tęgimi hulankami. Po jednej z takich hulanek, nie do końca trzeźwy Nero, spowodował paniczny lęk wśród pracowników UDK i niechęć do udostępniania Sekcji U sali do prób. To wydarzenie, spowodowało jeszcze większy marazm, którego nie wytrzymał Mariusz Koluch powiadamiając Nera, że odchodzi z grupy. Sekcja U przestała istnieć, lecz żaden z członków zespołu nie zaniechał działalności muzycznej. Dariusz Dziuruń stworzył później kilka muzycznych projektów, udzielał się także jako gitarzysta KSU. Klaudiusz również grywał na basie w KSU, Jacek Oskory przewinął się przez kilka ustrzyckich grup, a Mariusz Koluch jeszcze w tym samym roku powołał do życia Nagie Zależności.